ŞANSAL BÜYÜKA: FOFANA, NE GİTTİ LAKİN…
Alışkanlıklar paslı çiviye benzer… Söküp atmak sıkıntı olur… Emre Belözoğlu dün bir, bugün iki… Fenerbahçe’nin berbat alışkanlıklarını, artık paslanmış oyun anlayışını bir çırpıda düzeltecek hali yok… Baktığınızda giden ve gelen; ortada bir fark yok… Fenerbahçe yürüye yürüye oynuyor, çok yan pas, geri pas yapıyor… Çok ağır atak ediyor, doğal olarak rakip savunmayı az adamla ve hazırlıksız yakalayamıyor…
Futbolda suratın ne kadar pahalı ve kıymetli olduğunu Malatyalı Fofana 80 metre topu sürüp yaptığı asistle Emre Hoca başta, bütün Fenerbahçelilere gösterdi… Anlarlarsa tabi…Dahası var… Fenerbahçe korneri atarken, geri dörtlüsüyle, orta alanıyla ailecek Malatya ceza alanı etrafında dizildi… İnsan savunmasına bir tedbir alır…
O korner atışında topu kapıp 80 metre süren Fofana‘nın önüne Fenerbahçeli tek oyuncu çıkamadı, Fofana’yı tek oyuncu yakalayamadı… Eee hamleye süratli çıkamıyorsun, savunmaya süratli dönemiyorsun, rakip sana 80 metre top sürüp golü atıyor… Bu anlayış Fenerbahçe‘yi şampiyon yapar mı; yapmaz…
Kimse kendini kandırmasın…O korner atışında topu kapıp 80 metre süren Fofana‘nın önüne Fenerbahçeli tek oyuncu çıkamadı, Fofana’yı tek oyuncu yakalayamadı… Eee hamleye süratli çıkamıyorsun, savunmaya süratli dönemiyorsun, rakip sana 80 metre top sürüp golü atıyor… Bu anlayış Fenerbahçe‘yi şampiyon yapar mı; yapmaz…
Kimse kendini kandırmasın…Gustavo rakip ataktayken iyi top çalıyor fakat çaldığı topu ayağından çabuk çıkarmıyor, ekip esasen ağır atağa çıkıyor, yetmezmiş üzere bir de Gustavo “el frenini“ çekiyor…Valencia çalışıyor, topu kazanıyor, ayağında çok tuttuğu için kazandığından fazlasını kaybediyor… Osayi Samuel geldiğinde bir umuttu…
O da Fenerbahçe‘nin iklimine uydu… Hele Pelkas; bu kadar düşüş olur mu? Uzatmanın son dakikasında kaçırdığı gol nedir öyle…Fenerbahçe savunması da felaket… Geri dörtlü gerisine atılan her topu kaçırıyor… Malatya son vuruşları o kadar berbat yaptı ki, bu Fenerbahçe‘nin büyük talihi oldu… Fenerbahçe’nin şanssızlığı iki topunun direkten dönmesi ve kaleci Ertaç‘ın iyi bir oyun çıkartmasıydı…
Fenerbahçe yan pasa ve ağır atağa o kadar alışmış ki, artık uzatmanın birinci dakikası; orta alanda kendi ortalarında bir sağa, bir sola tam 30 saniye ekibi bir adım öne çıkartmayan paslar yaptılar …Giden, gelen fark etmedi… Fenerbahçe feci makûs oynuyor…
Şampiyonluk falan diyorlar lakin kendileri inanıyorlar mı bilmiyorum… Bu futbol şampiyon da yapmaz, Şampiyonlar Ligi’ne de götürmez…Perşembenin gündüz maçında Başakşehir‘i çabucak akabinde akşam maçında Fenerbahçe‘yi izledim… Harika Lig’in en yavaş oynayan, en ağır hamleye çıkan, en fazla yan pas – geri pas yapan iki takımını… Ruhum karardı, azap çektim…
ERCAN İTİMAT: DÖNÜŞÜM SANCISI
Bir defa Emre Belözoğlu’nun bundan sonraki maçlarda Fenerbahçe’yi topa ve oyuna hakim, dominant taraf haline getirmek isteği, eforu, ısrarı açık… Puan tamam da… Maksadı, bir yandan alanda keyif alan, öte taraftan ekrana mahkum taraftara keyif veren Fenerbahçe. Zira dönem başından beri kendisi de keyif alamamış besbelli.
Deplasmanda kazanma rekorunu egale etmek üzere olan 11 galibiyeti topu rakibe bırakarak alan Fenerbahçe mi iyidir, yoksa baskın bir futbolla fakat beraberlik bulabilen Fenerbahçe mi, orası tartışılır… Hele Ligin son düzlüğünde çok tartışılır lakin “her son yeni bir başlangıçtır”. Ayrıyeten, kolay değil bu saatten sonra 30 maçlık ezberi bozmak.
O yüzden orta saha ile forvetin kopuklukları, grup halinde geçişlerde yapılan yanlışlar, bilhassa hamleden savunmaya geçişte organize olamamak üzere kusurlar şimdi sırıtma basamağında. Hele birinci yarıda, hele alanda yürüyen İrfan Can ile…
Valencia’nın Malatyaspor baraj yanılgısını çok iyi değerlendirip golü atmasından sonra Fenerbahçe’nin yediği beraberlik golü, bu “dönüşüm sancısının” fotoğrafıydı… Korner dönüşü Fofana topu aldı saha uzunluğu sürdü, Mustafa’ya verdi al da at diye. Yetişebilen Fenerbahçeli bile yoktu ortada.
Neden?.. Önde ve baskılı oynamak farkı arttırmak istiyordu zira Fenerbahçe! İki özgür 8 numara onun içindi. Ne bilsin Emre Hoca İrfan Can’ı alanda uyuyup Ozan’ın ikinci santrafor üzere oynarken bir türlü sonuç alamayacağını.
Birebir istek ve bu istekle paralel ortaya çıkan “köstek” Emre Belözoğlu’nun alana sürdüğü on teğe de yansımıştı aslında. İrfan Can’ı oynatabilmek için Pelkas’dan vazgeçmek, Ozan’ı ileri sürüp Gustavo’yu çakılı oynatarak hamlede ekibi 4-1-4-1 ve 4-3-3 haline getirmek iyi bir fikir olabilirdi fakat bu oyunun da pratiği gerekti başarılı olması için. İsabetli ve süratli paslar lazımdı. Pelkas, Ferdi üzere topu ileride tutacak adamlar gerekliydi.
Birinci yarıda bunlar olmayınca direkt oynayan altı futbolcusu Covit’e takılmış Malatya için bile sıkıntı değildi Fenerbahçe’yi durdurmak.Belözoğlu ikinci yarıya Pelkas ve Ferdi’yi alarak başladı, İrfan Can ile Osayi’yi dışarı aldı. Bu savlı atılım, Fenerbahçe’yi rakip ceza alanına taşıdı. İleride topu kolay kaybetmeyen iki adamla oyunu rakip kaleye yıkabiliyordu Fenerbahçe. Atak sonlandırabiliyordu. Her hamlede rakip ceza alanında dört-beş Fenerbahçeli olabiliyordu.
Malatyaspor ise bir yandan kontratak fırsatı kollarken bir yandan canla başla savunma yapınca Fenerbahçe’nin şut ayakları Ozan, Gustavo uzaktan talih denemeye başladı. Ve sonunda ısrarla kazanmaya çalıştığı Samatta’nın formsuzluğundan bıkıp Thiam ile değiştirdi Belözoğlu. Tahminen daha erken değiştirse skor tabelası farklı olurdu. Penaltı bile attırmamak lazım bu adama.
Maçın son çeyreği geldiğinde Emre Hoca orta sahayı büsbütün değiştiren ikili atak daha yaptı. O denli bir atılım ki, rest çeker üzere; “üç puan alamaz ve şampiyonluk argümanımızı biraz daha yitirirsek hesabı bana sorun” demekti güya. Güvenlik açısından katkıları bir yana, yavaş ve risksiz oyunuyla Fenerbahçe’yi her hamlede set oynamaya zorlayan Gustavo ile yorulan Ozan’ı kenara alıp Sosa ile Mert Hakan’ı alana sürdü.
Beklediği hızı bulsa da artık vakit geçti. Malatya’da Fenerbahçe’nin kaçırdığı gollere ve baskılı oyununa mı bakılacak yoksa Emre Belözoğlu çarmıha mı gerilecek Fenerbahçeliler karar verecek artık.
Milliyet
