‘Kaçmayı başardım’
Patlama sırasında fabrikada çalışan ve yara almadan kurtulmayı başaran Faik Gün vukuat anını şöyle anlattı: “Ben hadise anında fabrikada ip sarıyordum. Ben de patlamaları duydum. Dışarıya çıkma bahtım olmadı. Sonra art taraftan kaçtık. Kimi vatandaşları da kaçırdık. Patlama çok güçlüydü. Birinci evvel ne olduğunu anlayamadım. Ben çıkarken içeride kalanlar vardı. Patlamalar depoların tarafından gelmişti. Sesler o denli geldi.”
‘Fındık kolları mekana serildi’
48 yaşındaki Bedri Arş, eşi Ayfer Arş’ı hastane önünde bekliyor. Patlama anında fabrikanın 4 kilometre dışında fındık bahçesinde çalıştığını belirten Bedri Arş, “Patlama olduğunda fındık ağaçlarının kolları noktalara yattı, kalktı. Ardıma bomba düştü sandım. Başımı kaldırıp baktığımda fabrikadan köyün yarısı kadar dumanlar yükseliyordu, o anda eşim aklıma geldi. Çabucak eşimi aramaya fabrikaya gittim. Lakin hala patlamalar oluyordu, yaklaşamadık. Daha sonra hastaneye kaldırdıklarını öğrendim” dedi.
‘Patlama personel kaynaklı’
Fabrika sahibinin oğlu Hüseyin Can Coşkun da patlama sırasında 2. kattaki yönetim kısmında çalışıyordu. Coşkun, şu tabirleri kullandı: “Patlamanın tesiriyle noktaya düştüm, onu hatırlıyorum. Daha sonra masaya yapıştım, oraya saklandım. Ellerime cam kesimleri battı. Birinci başta dışarı çıkamadım, merdivenin önü kapanmıştı. Tuvalete girdim, kapısını kendime siper ettim. Orada bir müddet bekledim. Bu sırada patlama devam ediyordu. 6-7 kez daha patlama oldu. Daha sonra sesler azalınca merdivenin önündeki modülleri kaldırdım, aşağı indim. Binadaki birkaç kimseyle birlikte art camdan çıktık. 170’e yakın personel içerdeydi. 2009 ve 2014’te de patlamalar olmuştu. Umumide çalışanlardan kaynaklı oluyor, patlamaların hepsi öyleydi. Fakat bu hepsinden çok daha büyüktü.”
‘20 kilometreden duydum’
Patlamada yaralanan iki kardeşini hastane önünde bekleyen Turgay Şengül, “Patlama mahalline 20 kilometre uzaktaydık. Sesini duydum. Fabrikada patlama olduğunu öğrenince acilen kardeşlerime aradım. İkisi de telefonunu açtı. Hastaneye kaldırıldıklarını öğrendim. Buraya geldim. Patlamanın şiddetinden fabrikanın çatısı havaya uçunca, başlarına modüller düşmüş” dedi.
‘Patlamaların en büyüğüydü’
11 yıldır fabrikada çalışan Nermin Arş, “İlk patlamada başımıza tavan olduğu üzere düştü. Ateşler yükseliyordu. Ayağa kalkamadım. Emekleyerek dışarı çıktım. Bu fabrikadaki bütün patlamalarda çalışıyordum. Bu en büyüğüydü” diye konuştu. Orhan Arş ise kahvede oturduğunu belirterek, “Patlama o kadar yüksekti ki bir anda elimden demlik düştü. Cehennem alanı gibiydi” dedi.
Milliyet
