Çocuk ve genç psikiyatrisi uzmanı Prof. Dr. Yankı Yazgan, ebeveynlerin pandemi sürecinde çocuklarıyla konutta yapacakları aktivitelerin çok değerli olduğuna değindi.
Konut işlerini biraz oyun, biraz da eğlenceli duruma sokarak çocuklara sorumluluk verilmesi gerektiğini söyleyen Prof. Dr. Yazgan; “Çocuğunuzla kesinlikle keyifli ve verimli vakit geçirmenin yollarını aramalısınız. Birlikte yemek pişirmek, birlikte dizi izlemek yahut kitap okumak üzere birçok aktiflik yapılabilir. Anne ve babaların her gün, çocuğun yönlendirdiği bir oyuna katılmaları, evlatlarının kendilerini söz etmesine, hür oyun aracılığı ile tasa ve endişelerini söz etmesine aracılık edebilir. Bu çeşit paylaşımlar, tıpkı vakitle çocuğun münasebetinin güçlenmesine katkıda bulunur” değerlendirmesini yaptı.
Çocuğa da yansıyor
Pandeminin birinci 3 ayındaki bilinmezliklerin azaldığını lisana getiren Prof. Dr. Yankı Yazgan, ikaz ve tekliflerini şöyle aktardı: Aşının bulunması, tedavilerle ilgili gelişmeler bilinmezliği azaltan etkenler. Lakin, bizim ömürlerimizle ilgili belirsizlik ise ön plana geçmiş durumda.
Mesleği, işi ve geleceğiyle ilgili telaş yaşayan insanların oranı artıyor. Bu gergin ruh hali konuttaki çocuk ve gençlere de yansıyor. Meskenlerde gerilim seviyesinde tekrar bir yükselme olduğunu gözlemliyoruz. Koronavirüs pandemisinin birinci devrinde yani ilkbaharda çocukları ekran başında motive tutmak mümkünken; şu anda git geller nedeniyle çocukların değerli bir kısmının ne yapacağını bilemez durumda olduklarını görüyoruz.
Müfredatı azaltalım
Çocukların ödev yükünü, dersleri öğrenme kapasitelerini şu içinde olduğumuz periyoda nazaran ayarlamak gerekiyor. Herşeyi yapamayacaklar. Birtakım şeyler eksik kalacak. Öevler saat 15.00’e kadar devam ediyor. Çocuklar için saat 16.00’da sokağa çıkma başlıyor. Çocuk ne vakit hava alacak? Ne vakit gücünü denetimli bir formda kullanacak?
O nedenle, benim bir numaralı teklifim çocukların üzerindeki yükün hafifletilmesi. Müfredatın hafifletilmesi ve gerçekçi bir seviyeye çekilmesi için bu bir fırsat. Çocuklara her şeyi öğretmeye çalışırken hiçbir şey öğretemediğimiz bir sistemimiz olduğunu aslında biliyoruz.
Anne baba işten, fabrikadan konuta geldiğinde ya da bir bankacı ekranı kapatıp çocuğunun yanına gittiğinde çocuğu ile birlikte neyi, ne kadar yapabileceğini iyi ayarlamalı. Taşıyamayacağı yükü kaldırmaya çalışmak şu anda en riskli durumlardan birisi. Zira bedenimiz ve zihnimiz yorgunluğun ne olduğunu bize söylüyor.
Daima şad kalmasın
Yorgunluğa kulak vermemiz lazım, yapabildiğimiz kadar, kimi şeyler eksik kalacak. Mükemmeliyetçiliği bir kenara bırakmak gereken bir vakit olduğunu düşünüyorum.
Bu devirde çocuklarımızın verdikleri tepkiyi iyi anlamamız gerekiyor. Ağlamak çocuğun isteğine erişmesi engellenip hırslandığı anlarda içinden gelen otomatik reflekstir. Ağlama davranışımızın tarafını belirlemez. ‘Oğlum yahut kızım, otur ödevini yap, 3 saattir oyun oynuyorsun’ dediğimizde, çocuğumuz ağlıyorsa, ya da diğer türlü bir reaksiyon veriyorsa, bunu bir özgürlüğü elinden alındığı için değil, pek istemediği misyonunu yapmaya davetinize karşılık yapıyor. Çocukla inatlaşmanın bir yararı yok.
Zati asıl sorun o duruma gelene kadar yaptıklarınız. Bu cins meselelerle karşılaşan ailelerin ‘bir yerde’ yanlış yaptıklarını kabul etmeleri gerekir. Çocuklarımızı çok seviyoruz. Bu bir kusur değil. Lakin sevmeyi karşımızdakinin bizden memnuniyetini göstermesiyle, daha açıkçası kendi sevilme ve takdir edilme ihtiyacımızla ölçüyoruz. Çocuğunuzu daima şad tutmaya çalışmak, gelişimine hizmet etmeyeceği üzere, birçok durumda ziyan verir.
Telaşlı karar almayın
Pandeminin üzerine, işsizlik, ekonomik tasalar, toplumsal omurdaki kısıtlamalar eklendiğinde önemli bir telaş ve gerilime birikimi ortaya çıkıyor. Bir kuyrukta beklerken, kuyruğun bir türlü bitmek bilmemesi, uzadıkça bitecekmiş üzere gözüken kuyruğun giderek daha çok uzaması üzere büyük bir engellenmişlik duygusu içindeyiz.
Pandemi yükü ağırlaştıkça, altına kaldığımız hissine kapılıyoruz. Dehşet hissinin ağır bastığı, endişe hissinin ağır bastığında da yanılma, yanlış yapma hareketlerimizde ya da can havli ile hareket etme ihtimalinin arttığı bir durumdayız. O nedenle, bir modül telaşlı karar almamanın değerli olduğunu düşünüyorum.
‘2 saatlik sanal buluşmalar işe yarayacaktır’
Bolu Abant İzzt Baysal Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Kolu Öğretim Üyesi Doç. Dr. Burcu Rahşan Erim ise son iki aylık periyotta depresyon ve anksiyete meseleleri ile başvuran danışan sayısında artış olduğunu belirtti.
En büyük yanılgının esnek mesai ile açılan alanı alışılagelmiş metotlarla doldurmaya çalışmak olduğunu kelamlarına ekleyen Doç. Dr. Erim, şunları anlattı: “Eski alışkanlıklarla açılan alanları doldurmak mümkün değil. Toplumsallaşma, toplumsal ömür alanlarında toplu vakit geçirmeler ortadan kalkınca kendi içimize döndük. Yalnızlık hissiyle kendimizi çok daha savunmasız hissediyoruz. Herkesin tıpkı durumda olduğunu bilerek, dayanışma için de süreci en az hasarla atlamaktan öteki dermanımız bulunmuyor. Zoom toplantı yahut buluşmaları bu açıdan çok kıymetli. Günde 2, 3 saat online buluşmalar bile hepimize gevşeme ve rahatlama sağlayabilir. Online buluşmaların, süreci atlatana kadar toplumsal takviye manasında işe yaradığının bilinmesini isterim. Meseleleri anlamaya çalışmak, dertleşmek, birbirimize takviye olmak, çalışmak ve yeni alanlar açmamız gerekiyor.”
Çalışan bayanlar zorda
Danışanların en çok konsantrasyon bozukluğu ile ilgili şikayette bulunduğunu söz eden Doç. Dr. Erim, şunları söyledi:
“Evden çıkamıyor olsak da muhakkak bir rutin belirlememiz gerekiyor. Rutin belirleme uyku tertibi açısından da değerli. Ayrıyeten nefes idmanları ruhsal rahatlama açısından fayda sağlıyor. Fizikî idmanlar ise ruhsal açıdan oluşan baskıyı önemli formda azaltırken, yorgunluk hissini ortadan kaldırıyor. Pandemi sürecinde bayanları baskı altına olduğunu görüyoruz.
Bayanlar biçilen rol konuttan çalışma periyodunda daha da artmış durumda. Gece yarılarına kadar online toplantılara katılan birçok bayan birebir vakitte konut, eş ve çocuğuyla ilgilenmek sorumluluklarına yerine getirmek zorunda. Konutta şiddette artış olduğunu gözlemliyoruz. Çalışan bayanlar beklenen daha fazla yıpranmaya maruz kalıyorlar. Süreç uzarsa bayanların iş hayatından kopma riski ortaya çıkabilir. Gece yarılarına sarkan online toplantı yahut raporlamalar sıkışmışlık hissini artırıyor.”
BİTTİ
Milliyet