Pandemi ile değişen hayat stilleri, meskende geçirilen mühletin artmasına neden oldu. Bu durum beşerler kadar evcil hayvanları da etkiledi. Kâfi hareket edemeyen ve beslenmesine ihtimam gösterilmeyen hayvanlarda kilo alımına bağlı olarak obezite riskleri artış gösterdi.
Sistemsiz yahut yanlış beslenme, hayvanlarda hafife alınmasına karşın en büyük meselelerin başında geliyor. Hayvanın bütün ömür formunu, nasıl beslendiği belirliyor.
Münasebetiyle yanlış beslenme ya da yetersiz hareket, hayvanların hayatında aksilikler oluşturabiliyor. Bu süreçte dışarıya çıkış azaldığı için bilhassa köpeklerde kilo alma sorunlarıyla karşılaşıyoruz. Pandemiden sonra insanlardaki kilo artışı, hayvanlarda yüzde 100’ler hatta kimi yerlerde yüzde 200’ler olarak karşımıza çıkmaya başladı.
Her köpeğin birebir olmadığından yola çıkarak, beslenme programları yapılmaya başladı. 40 kiloluk bir köpekle, 2,5 kiloluk bir köpeğin tıpkı halde beslenmesi uygun değil. Bu yüzden her birine farklı yaklaşmamız gerekiyor.
Kedilerdeki kilo artışı ise daha çok yanlış beslenmeyle alakalı. İdrar yolu sorunları, diyabet, kilo almayla birlikte eklem sorunları, dermatolojik sorunlar daima gerçek beslenmediği için hayvanlarda ortaya çıkan rahatsızlıklardır.
Cins yahut dış görünüş olarak birbirine benzetilebilen fakat fizikî özellikleri ve beslenme muhtaçlıkları bakımından birbirinden hayli farklı olan kedi ve köpekler var.
Cambridge Üniversitesi’nin 2016 yılında gerçekleştirdiği araştırma bulgularına nazaran, ırk yapıları ve genetik özellikleri bakımından eşsiz olan Labrador Retriever’ların, kilo almaya öteki köpeklere kıyasla çok daha yatkın oldukları belirtiliyor ve beslenme muhtaçlıklarının bu kapsamda kıymetlendirilmesi gerektiğinin altı çiziliyor.
Her ırk kedinin, kendine has genetik yatkınlıkları bulunuyor. Bu yatkınlıklar, makul sıhhat problemlerini gündeme getirirken, sistemsiz yahut yanlış beslenme ise ilgili riskleri tırmandırıyor. Tırmandırmaması için veteriner tabipler tarafından tavsiye edilen beslenme biçimlerinin ve beslenme ölçülerinin harfiyen uygulanması gerekiyor.
Bir İran kedisi hakikat beslenmediğinde şeker hastalığına olan yatkınlığı yavaş yavaş ortaya çıkıyor. Birman kedisinin böbrek hastalığına olan yatkınlığı yanlış beslenmeyle ortaya çıkıyor.
Kilo arttığında ekleme binen yük arttığı için eklem rahatsızlıkları, ileri yaşlarda da hareket edememe üzere durumlar ortaya çıkıyor. Bunların önüne geçmek için hem nizamlı hareket hem de nizamlı ve sağlıklı beslenmeyi tavsiye ediyoruz. Dışarıya çıkış azaldığı için oksijenlenme azalıyor, beden şayet gereğince oksijenlenmezse hem gerçek beslenme hem de yanlışsız hareket yapılmadığı için obeziteye temel oluşturmuş oluyoruz.
Hakikat beslenme olmadığı sürece hayvanların ömür kalitesi de bozuluyor. Karşılıklı irtibat bozuluyor, hastalarımızda agresyonla müsabakaya başlıyoruz. Bu agresyonu bazen meskende olmalarına bağlıyoruz lakin temel sebep aslında eklemlerinden gelen ağrıdan kaynaklı agresyon. Bunlara çok dikkat etmek gerekiyor.
Canlının agresifliği ipucu verebilir. Ağrı duyan bir hasta hiç sebep yokken etrafa saldırabilir. Uzun vakittir sergilediği sempatik hareketlerden vazgeçebilir. Yeme ölçüsünü bir müddet çok artırdıktan sonra azaltabilir. Yeme, birbirini tetikleyen bir durumdur. Verdikçe yer, yedikçe diyabete yanlışsız döner. Ondan sonra doymamaya başlar, son raddede ise yememeye başlar.
Uzmanlar mümkünse günde 2 öğün, aldığınız profesyonel eserin üzerinde yazan ölçülerle beslenmeyi öneriyor. Bizim yediğimiz yemekler onlar için çok cazip ve hoş gözüküyor; lakin bunlar, aldığınız profesyonel eserin içeriğini büsbütün bozan şeyler. Bu nedenle kendi yediklerimizle onları beslemekten imtina ediyoruz.
Yalnızca onların yemesi gereken şeylerle beslemeyi tavsiye ediyoruz ve kesinlikle hareket edilmesini istiyoruz. Köpekse dışarıya çıkıp birlikte hareket etmek, gezmek; kediyse de meskenin içerisinde aktivite yapabileceği oyuncaklar almayı, sahibiyle birlikte yapabileceği aktiviteler öneriliyor ki obezitenin önüne geçelim.
Milliyet
