İşte Fenerbahçe’nin şampiyon atletinin yaptığı açıklamalar;
“Sporcu bir aileden geliyorum. Annem ve babam atlet. Çocukluktan itibaren spor branşlarını takip ediyorum. Olimpiyatlar, Dünya Şampiyonaları… Çocukluktan itibaren spor bende aşk üzere başladı.
2013 yılında büsbütün Türkiye’ye taşındık. 2005 yılından itibaren memleketler arası yarışlara katılmaya başladım. Yıldızlar ve gençlerde derece yaptıktan sonra, dünya düzeyinde derece yapabileceğimi hissediyordum ve bunun için bir şeyleri değiştirmem lazımdı. Azerbaycan’da spor yapmak için çok iyi kurallar yoktu. 2009 yılında Fenerbahçe Spor Kulübü ismine yarışa başladım. Burada kurallar daha iyiydi. Fenerbahçe Spor Kulübü’nün dayanağıyla Türkiye’ye taşındık ve Türkiye ismine yarışıyoruz.
Birtakım beşerler şanslı olabiliyor, zorluk çekmeden bir şeyleri kazanabiliyorlar fakat bir şeyi kolay kazanınca insan onun kıymetini bilmiyor. Kazanıyor ve çabucak kaybediyor. Ben kazandığım şeyleri zorlukla; çok çalışıp kazanıyorum ve bunun kıymetinin farklı olduğunu hissediyorum.
FENERBAHÇE SPOR KULÜBÜ BENİM İÇİN AİLE ÜZERE
Fenerbahçe Spor Kulübü benim için yalnızca spor kulübü değil. Benim için aile üzere. Benim için her şeyi yapıyorlar. Yalnızca futbola değil, başka sporlara da takviye oluyorlar. Bu kolay bir dayanak değil.
Atletin hayatı büsbütün spor. Sabah erken saatlerde kalkarak çalışmaya başlıyoruz. Günün 24 saati çalışıyoruz, diyebiliriz. Uyku da bizim için toparlanma müddeti. Hayatımızın yüzde yüzü spor. Fenerbahçe Spor Kulübü bana bu imkanları verdi ve iyi anımda, berbat anımda daima yanımdaydı. Yalnızca aileden bu türlü bir takviye görebilirsin.
KENDİMİ BURADA YABANCI HİSSETMİYORUM
Türkiye’ye taşındıktan sonra 3 sene milletlerarası karşılaşmalarda yarışamıyordum zira aktarma dönemi vardı. Her atletin isminin önünde bir bayrak var. Her atlet kendi ülkesini temsil ediyor. Ben de Azerbaycan’dan geldim. Birebir milletiz. Çok büyük fark hissetmiyorum. Farklı bir kente gidince nasıl bir farklı oluyorsa, ben de yalnızca o denli bir fark hissediyorum. Kendimi burada yabancı hissetmiyorum ve milletimizi yurt dışında temsil ediyoruz.
YAPTIĞINIZ İŞTE EN DEĞERLİSİ KENDİNİZE İNANMAK
Bana çok yerde çok kişi ‘sen onu yapamazsın’ diyordu. Ben de ‘niye yapamam?’ diye soruyordum. Karşılık olarak da ‘Türklerde olmaz o denli bir şey, koşmaz. Kimse koştu mu, koşmadı’ üzere şeyler söylüyorlardı. Ancak ben ‘neden olmasın, ben yaparım’ dedim. Yaptığımız işte en kıymetli şey kendine inanmak ve yaptığın işe inanmak. Bir sene sonra olmazsa beş sene sonra olur, beş sene sonra olmazsa 10 sene sonra olur. Bu dünyada olmayan bir şey yok. Ben çok memnunum. Zira bu türlü bir spor kolunda Dünya Şampiyonu olmak çok öbür bir his.
Biz, 24 saat çalışıyoruz ve başarılı sonuçlara imza atmış olmak bizi motive ediyor. Kazandığım yarışların insanları keyifli ettiğini görünce kendim de çok keyifli oluyorum. Bu benim için en değerli nokta.
Olimpiyat 4 yılda bir yapılıyor. O anı yalnızca dört yılda bir yakalayabilirsin. Ayrıyeten o düzeye çok hazırlanarak gidiyoruz. Buradaki en değerli nokta da yanılgı yapmamak! Yani teknik ve taktik olarak yanılgı yapmamak. Bir kelam vardır, sen kendini içten yakıyorsun ve o güçle çok gerilime girince kendi kendini yakabilirsin. O epeyce kıymetli. Ruhsal olarak kendini tutabilme ve toparlayabilme noktasında bir tecrüben olmalı.
Bana toplumsal medyadan yazanlar oluyor, büyük dayanak veriyorlar. Bu gerçek manada çok büyük bir takviye. Bu da bana büyük güç veriyor. Kıymetli olan insanları memnun etmek. Çok insan vardır ki, ‘Ben spora yarın başlarım, hafta başından itibaren başlarım’ üzere şeyler söyler. Tahminen ben koşunca o beşerler da (ilham alarak) birebir gün başlar spora diye düşünürüm. Her insanın hayatında sporun olması lazım zira ne kadar spor olursa o kadar sağlıklı olursunuz.”
Milliyet
