Bahçeli açıklamasında şu sözlere mekan verdi;
Planlanmış bir takvim çerçevesinde gerçekleştirdiğimiz parti içi siyasi içtima ve çalışmalara bugün yeni bir halka eklenmiştir.
Merkez Idare Heyeti, Milletvekilleri, Vilayet Yöneticileri toplantılarımızı sırasıyla yaptıktan sonra, 31 Mart 2019 tarihinde seçilerek hizmet alan belediye yöneticilerimizle bir araya gelinmiş, devletimizin ve belediyelerimizin öncelikli gündem başlıkları değerlendirilmiştir.
Milliyetçi Hareket Partisi mahallî idarelerde markadır.
Halka hizmeti Hakk’a hizmet gören partimiz “Üretken Belediyecilik” prensibiyle hem öne çıkmış, hem de dürüst, müşfik, çalışkan idare anlayışıyla serpilmiştir.
Belediye idareleri demokratik süreçlerin en değerli etapları arasındadır.
Vatandaşlarımızın yaşadıkları beldelerden büyükşehirlere kadar aradıkları, özledikleri, umutla bekledikleri birinci temas ve hizmet noktası belediyelerdir.
Fakat hiçbir belediye idaresi ulusal iradenin takdir ve teveccühünü istismar ve inkâr yanlışına sapmamalıdır.
Sandık marifetiyle belediye lideri seçilmek fazilet ve ehemmiyeti bilinmesi gereken demokratik bir mükâfattır.
Bu hususta tereddüde mahal yoktur.
Beş yıl mühletle üstlendikleri emanete dikkat, riayet ve sadakat gösteren belediye liderleri hürmetle yad edilirken, ihanet edenler isimli ve idari tasarruflarla layık oldukları muameleyi kaçınılmaz halde görmektedir.
Seçilmek hiç kimseye hukuken ayrıcalık sağlamayacaktır.
Zira hukuk önünde herkes bir ve eşittir.
Belediye imkanlarını terör örgütü lehine seferber eden bölücülerin vazifelerinden derhal uzaklaştırılmaları, emanetin ise tekrardan millete tevdii adalet ve ahlakın mecburî bir gereğidir.
Demokrasi hıyanete cevaz ve geçit vermeyecektir.
Türk milleti hakkını ve hukukunu uyanık bir şuurla koruma edecektir.
Karanlık ve kirli alakalara gömülmüş, terör örgütü PKK’nın fiili denetimine girmiş HDP’li birtakım belediye liderlerinin türel önlem yoluyla hizmetlerinden uzaklaştırılıp konumlarına kayyum atanması çok sahih ve mekanında bir karardır.
Bu kapsamda kayyum atanmasını eleştirip, yapılan idari tasarrufu demokrasi ayıbı olarak pahalandıran sorumsuz ve işbirlikçi siyasetçilerin işlenmiş ağır cürümlerin bir kesimi oldukları da bir öteki gerçektir.
Cürmü ve hatalıyı övmek, rezalet ve melaneti benimsemek hiç kimseyi erdem sahibi yapmayacak, tam bilakis millet nezdinde çetine sokacak, ağır halde sorgulatacaktır.
Belediye başkanlığı millete ihanetin kılıf ve kisvesi olamayacaktır.
Zillet İttifakı’nı oluşturan sığ ve sığıntı partilerin ağız birliği halinde kayyum atamalarına reaksiyon göstermeleri denetimsiz savrulma halinin teyididir.
PKK’ya yardım ve yataklık yapan belediye yöneticilerini yalnızca sandıktan çıktılar diye savunmak ve sahiplenmek ayıplı, arızalı, alacalı bir siyasettir.
CHP bu yanlışın pençesindedir.
İP bu hüsranın peşindedir.
Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlığı yapan Serok Ahmet bu hezimetle bezenmiştir.
HDP ile PKK’nın gerisine düşen CHP-İP ve öteki vagon partilerin yangından mal kaçırma telaşları, çölde deve izi sayma tuhaflıkları deyim konumundaysa izan ve irade iflasının belirtisidir.
Türkiye egemenlik haklarına toz kondurmama azim ve kararındadır.
Bu kararın gevşetilmesi, bu kararlılığın yargılanması niyet ve gaye sahiplerini mahv-ı perişan edecektir.
Türkiye’nin, kerameti kendinden menkul mihrakların ağzına bakma periyodu arkada kalmıştır.
Artık kelam dinleyen değil kelamı dinlenen, üzerinde hesap yapılan değil hesapları bozan bir devlet gerçeğine herkes alışmalı, buna hürmet duymalı, sonuçlarına da hazır olmalıdır.
Ayasofya Camisi’nin tekrar ibadete açılması bu kesif ve kesin iradenin en can alıcı muhassalasıdır.
Daima Vakıflar, Tarihi Ürünlere ve Etrafa Hizmet Derneği 31 Ağustos 2016 tarihinde, Ayasofya Camisi’nin müzeye çevrilmesine ait 24 Kasım 1934 tarihli Bakanlar Şurası Kararı’nın iptali istemiyle dava açmıştır.
Vakıf malı olan Ayasofya’nın, vakfiyesine muvafık halde cami olarak kullanılması milletimizin uzun yıllardır hasreti ve beklentisidir.
Tıpkı vakitte eşsiz bir mimarlık ve sanat abidesi olan Ayasofya’nın ibadete açılması inanç haklarımızın mecburi bir gereğidir.
Aksi bir argüman ve ileri sürülecek söz kararsız ve temelsizdir.
Ayasofya’nın, vakfeden kutlu ecdadımızın emaneti doğrultusunda kesintisiz cami olarak kullanılması bağlılık ve vefayla yanına getirilmesi kaide olan tarihi bir sorumluluktur.
Vakıf senedi hukuk gücündedir.
Hakikaten vakfedilen Ayasofya’nın niteliği ve tasarruf hedefi değiştirilemeyecektir.
Bu durum tıpkı devirde herkes için bağlayıcıdır.
Türkiye Cumhuriyeti’nin vakfedenin iradesine tutarlı olarak vakıf varlığının kullanılmasını sağlama hususunda çok açık mükellefiyeti olduğu kuşkusuzdur.
Nihayet Ebulfetih Sultan Mehmet Vakfı’nın mülkiyetinde olan Ayasofya Camisi’nin kilitleri açılmış, maziyle atinin manevi kucaklaşması temin edilmiştir.
Türk-İslam alemi yeni bir diriliş ve yükseliş müjdesini İstanbul’dan parlayan ışık huzmesinden almıştır.
Danıştay 10.Dairesi müstesna bir karara imza atarak Ayasofya Camisi’ni müzeye dönüştüren 24 Kasım 1934 tarihli Bakanlar Şurası Kararı’nı iptal etmiştir.
Elbette Müslüman Türk milletinin hislerine tercüman olmuş, sonuç itibariyle ulusal vicdan müsterih hale gelmiştir.
567 yıldır devam edegelen fetih sürecimiz yeni bir safhaya geçmiş, bütün Türk ve İslam beldeleri ayağa kalkmıştır.
Hitamında yayımlanan Cumhurbaşkanlığı Kararı’yla Ayasofya Camisi’nin idaresi Diyanet İşleri Başkanlığı’na devredilerek ibadete açılmasının önündeki bütün uydurma ve sanal bariyerler yıkılmıştır.
86 yıldır kutuplaşmalara mevzu olan bir tartışma türel ve siyasi mutabakatla tahlile kavuşturulmuştur.
Ayasofya Camisi’nin ibadete açılması 567 yıllık davete kulak vermenin, itibar ve ihtimam göstermenin muhterem bir neticesidir.
Ayasofya yeryüzündeki bütün camilerimizi, bütün mescitlerimizi selamlayacaktır.
Milliyetçi Hareket Partisi bu gelişmeden ötürü son nokta bahtiyardır.
Uzun yıllardır lisana getirdiğimiz bir talep karşılanmıştır.
Milletimizin isteği olmuş, adalet ve hak tarafını bulmuştur.
Bundan rahatsız olanlar ise kendilerine öteki meşgale aramalıdır.
Ayasofya Camisi’nin Müslüman gönüllerle buluşması İslami ve tarihi bir sorumluluk olmanın yanında hükümran devlet müktesebatımızın, bağımsızlık prensibimizin bihakkın gerek ve kuralıdır.
Türkiye onun bunun dayatmalarıyla tarihi gerçeklerine sırt çevirmeyecektir.
Kudüs’te menfur senaryoları tedavüle sokanların Ayasofya özelinde bize ikaz dolu iletiler vermesi nafile bir gayrettir.
ABD idaresinin “Hayal kırıklığı” icmali cibilliyetsiz ve ciddiyetsiz bir ithamdır.
1987’den 2019’a kadar silah ambargosu uyguladığı Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’ne, birden teğe askeri eğitim desteği vereceğini ve kaynak sağlayarak güvenlik bağlarını geliştireceğini duyuran ABD, Türkiye’yi sıkıştırmak maksadıyla hamle üstüne hamle yapmaktadır.
Şark Akdeniz ve Libya’da bütün muhasım odakları önüne alan devletimizin tarihi ve hükümran haklarını muhafaza gayesi varoluş onurudur.
Bir müellif müsveddesinin, “Ayasofya’yı yine camiye çevirmek dünyanın geri kalanına artık seküler değiliz demektir” tabiri başının her zerresi dikenle sarılmış Pamuk soyisimli bir şahsın mesnetsiz sızlanmasıdır.
Böylesi köksüzler düştükleri aidiyet bunalımında hamiyet ve haysiyet imhası yaşamışlardır.
“Osmanlı hukuku Cumhuriyet hukukunun noktasına geçti” diyen lafta akademisyenler de aslında cehaletlerinin ve ideolojik taassuplarının kurbanı olmuşlardır.
İnanç hakkı insan hakkıdır. Bunu tasdik ve tasvip etmeyen insanlık bedellerine düşmandır.
Bunun hilafına her kelam, her tutum, her hareket boşluktadır, hukuken de ağır kusurludur.
Hükümran sonlarımız içinde nerede ibadet edeceğimiz, nereyi ibadete açacağımız yalnızca bizim tayin ve tespit edeceğimiz bir mevzudur.
Son vakitlerde Yunanistan Başpiskoposunun denetim dışı hezeyanları elbette hiçbir şeyi değiştirememiştir.
Ayasofya Camisi Türk milletinin emanetindedir.
Bu emanetin üzerinde şaibe oluşturmak ve kuşku uyandırmak hiç kimsenin haddi ve harcı değildir.
Küstah bir lisanla, “Türkler Ayasofya’yı ibadete açmaya yürek edemezler.” diyen Yunanistan Başpiskoposu, bundan sonra ağır bir mahcubiyet ve mağlubiyet travmasına gömülecek, nifak saçan ağzını bıçak bile açamayacaktır.
Atina’da tek bir cami bulunmazken, Türkiye’nin dört bir tarafında 400’e yakın Kilise, Sinegog yahut Havra’nın bulunması aziz milletimizin diyanet ve vicdan hürriyetine duyduğu hürmetin muteber bir sonucudur.
Garp dünyası hala ehl-i salip mantığıyla hareket etmektedir.
Zımnî emeller ve gizil gayelerin saklanması mümkün değildir.
Asırlar önce İstanbul’da kurulan Latin Devleti’nin yahut yeni bir Bizans’ın hayallerini kuranların hain hevesleri haram kursaklarında kalacaktır.
AB Yüksek Temsilcisi Josep Borell’in geçtiğimiz günlerde yaptığı bir konuşması bizim nazarımızda ibretliktir.
Avrupa Parlamentosu’nun çatısı altında, 1571 İnebahtı Deniz Savaşı’ndan evvel Haçlı donanması teşekkülünü isteyen Papa 5.Pius’u gördüğünü muaheze tonu yüksek bir formda haykırması bir bakıma itirafnamesidir.
Velev bahsi geçen savaşta Haçlı donanmasına komuta eden kişiyi işaret ederek; “Avusturyalı Johann arıyorsanız bana bakmayın” kelamları hem sağduyulu bir devlet adamı tavrı, hem de içinde bulunduğumuzun vahim sürecin hazin özetidir.
Birtakım baro yöneticileri Kuğulu Park’ta hamaset ve husumet nöbetindeyken Türkiye’nin sürdürdüğü yüksek savaş sahiden de hayranlık uyandırmaktadır.
Devletimiz bir yanda KOVİD-19 illetine karşı muazzam bir direniş gösterirken, vesair yanda terörün kaynağını kurutmak için seferberlik ruhuyla hareket etmektedir.
Bir yanda Suriye, Irak ve Libya’da ulusal güvenliğimize, ulusal bekamıza yönelik tehditler söndürülürken, öteki yanda siyasi ve ekonomik istikrarımızın kökleşmesi için etrafımızı çevreleyen abluka kırılmaktadır.
Lafa gelince çoğulcu demokrasi yanlısı olduğunu argüman edenlerin, sıra çoklu baro sistemine gelince tenkit oklarını fırlatmaları abes bir tenakuzdur.
Baroların demokratikleşmesi birtakım kısımları neden ürkütmektedir?
Avukatların Marksist-Leninist yasa dışı örgütlerin ve bilhassa CHP’nin tasallutundan kurtarılıp özgürleşmeleri niçin yanlış görülmektedir?
Çoklu baroyla birlikte baroların siyasallaşacağını argüman edenler, bugünkü koşullarda baroların siyasetten gayrı ne iş yaptığını hangi ara itiraf edeceklerdir?
Yollarda yürüyen, duvar diplerinde bekleyen, parklarda nöbete giren kimi barolar, şimdiye kadar vatan ve millet için hangi fedakârlıkları yapmışlardır?
Hepsinden mühimi ise karşılığı aranması gereken soru şudur:
Hukukun üstünlüğü temelinde yükselen bir devlette, kabahat ve suçluyla amansız savaşın sürdüğü bir devirde, 140 bine yaklaşan avukat sayısı hiç sorun edilmeyecek midir?
Savunma hakkı kutsaldır, yok sayılamayacaktır.
Fakat kimi barolar yalnızca ikbal ve istikballerinin savunulmasıyla uğraşmaktadır.
Türkiye’de hiç kimse dokunulmaz değildir.
Milletimiz ne istiyorsa, neyi umuyorsa o yapılacaktır.
Avukatlık Kanunu ile Birtakım Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi nihayetinde kabul edilmiş, Gazi Meclis son lafını millet nam ve hesabına söylemiştir.
Mesleksel dayanışma bir tarafa kadar mealli ve pahalıdır, lakin asıl olan ulusal birlik ve dayanışma ruhunun canlılığı ve cesametidir.
CHP Umumi Başkanı’nın çoklu baroyu üniter yapının kalbine sokulan hançer olarak tanımlaması iflas etmiş, saman altından ihanete payanda olmuş, yüzeye çıkınca da çanak tutmuş müflis bir siyasetçinin pespayeliğidir.
Şahsımı hâkim güçlerin taşeronu diyerek iftirayla itham eden Kılıçdaroğlu sırf terbiye karşısı değil, birebir formda PKK-FETÖ’nün muhibbi, muhteris yüzlü mihmandarıdır.
Asıl taşeron ve teşrifatçı muayyendir.
FETÖ’ye kardeş, CHP’ye candaş, HDP’ye yoldaş olarak sivrilen İP’in bu taşeron ve teşrifat takımında bölge alması bir gayrı düşündürücü çarpıklıktır.
Ulusal ve üniter devlete kimlerin hançer salladığı, bu sallayan hain ellere kimlerin refakat edip sempati beslediği milletimiz tarafından çok iyi bilinmektedir.
Kılıçdaroğlu boşuna çırpınmasın, Cumhur İttifakı, cumhurun ruh kökünden doğup tekrar cumhurun aziz varlığına hizmet ederek yoluna devam edecek, hançer sallayan iğrenç elleri eklem alanlarından kıracaktır.
Milliyetçi Hareket Partisi, istiklal için birlik, istikbal için dirlik amacındadır.
Milliyetçi Hareket Partisi kazanın Türkiye olacağına da can-ı gönülden inanmaktadır.
Milliyetçi Hareket Partili Belediye Liderleri bugüne kadar yaptıkları başarılı ve yürekli çalışmalarına bundan sonra da artan şevkle devam edeceklerdir.
Türkiye’nin gelişmesi, büyümesi ve zenginleşmesi için taş üstüne taş koyup bir çivi bile çakandan Allah razı olsun.
Unutulmasın ki, istikrar güçlenecek, Türkiye yükselecektir.
İstiklal için birlik, istikbal için dirlik, kazanan Türkiye olacaktır.
Bu vesileyle bütün belediye yöneticilerimize üstün muvaffakiyetler diliyor, aziz milletime ve muhterem dava arkadaşlarıma en derin şükranlarımı sunuyorum.
Milliyet
