UMDUĞUMUZ ÜZERE BAŞLAYAMADIK
EURO 2020’ye umduğumuz üzere başlayamadık. Ay-yıldızlı takımımız dev turnuvanın açılış maçında G.Saray’ın eski teknik yöneticisi Roberto Mancini idaresinde 27 maçtır hezimet yüzü görmeyen İtalya’ya 3-0 yenildi. Maçın akabinde spor muharrirlerinin görüşleri şöyle…
ÖNCEHAYALLER ÖLÜR – ŞANSAL BÜYÜKA (MİLLİYET)
Maç sabahı harikulade iyimser bir güne uyandık. Gazete manşetlerinde “final”, insanların aklında, “en makus beraberlik” vardı. Demek ki, İtalya‘yı hiç hesaba katmamıştık.O İtalya ki; Türkiye‘de gerisine teneke bağlayıp gönderdiğimiz Mancini‘nin vazifeye gelmesiyle 27 maçlık yenilmezlik serisi yakaladı, son 7 maçta kalesinde gol görmedi.Buna karşın bizim “altın kuşak”ın iş yapacağına çok inandık. Fransa‘yı sarsan Burak, Zeki, Yusuf… İtalya‘da, İngiltere‘de mükemmeller yaratan iki stoper Merih ile Çağlar, İtalya‘da paylaşılamayan ve bedeli 10 milyonlarca euro ile anılan Hakan…
“BU KADAR DİNGİN, SOLGUN…”
Kabul edelim ki, bizimkiler de “hayal ettirmeye” paha oyuncular… Altın bir dönemi geride bıraktılar. Avrupa liglerinde dönemin oyuncusu oldular. Eee, müsaade verin de o vakit hayal edelim. Ancak başlangıç ile birlikte hayallerimiz birinci darbeyi yedi. Utangaç miyiz, korkak mıyız anlamadım. Bizimkilerin hepsi Avrupalı… Bir manada güya mesken sahibi… O vakit bu kadar silik bir manzara niçin? Tamam; İtalya beklediğimiz üzere başladı, buna şaşırmadık. Bizi şaşırtan Türkiye‘nin bu kadar dingin, bu kadar solgun, bu kadar parıltısız oyuna başlaması oldu. O denli ki; biz büsbütün savunmada kalınca, İtalya üçlü savunmasını adeta iki emektar Bonucci ve Chiellini ile denetim etmeye başladı. Daha ileri gideyim, İtalya savunmasının son adamı Chiellini bizim yarı alanda oyun kurmaya başladı.
“MAALESEF BİR İDMAN MAÇI HAVASI YARATTIK”
Bilhassa birinci yarıda ne topa sahip olabildik, ne oyuna ortak olabildik. Her saniye, her dakika top İtalya‘da kaldı. Yalnızca atakları karşılamaya çalıştık, savunmadan çıkarken bile, bütün topları İtalyan oyunculara attık. Halbuki orta alanımızda Yusuf üzere, Hakan üzere topa hükmeden oyuncular vardı. Buna karşın pas yapamadık, orta alanda oyunu tutamadık. Atak için tek talihimiz, uzun toplarla Burak‘ı kaçırmaktı. İki cılız atak dışında onu da yapamadık. Aleyhimize çalınacak mümkün bir penaltıyı da ucuz atlattık. İkinci yarıda roller değişmedi. İtalya oynadı, biz karşılamaya çalıştık. Tıpkı baskıyı yedik, sol kenarda Umut Meraş’ın önünü çok boş bıraktık. İtalyanlar için maalesef bir idman maçı havası yarattık.
“CENGİZ ÜNDER KÂFİ OLMADI”
Şunu kabul edelim; çok bedelli oyuncularımız var, Avrupa liglerinde çok başarılılar. Lakin bizim kadrolar toplu halde oynamayı, birlikte oynamayı hala beceremiyorlar. Onun içindir ki, bu kadar usta oyunculardan şurası kadro, İtalya karşısında figüran üzere kaldı. Bu türlü bir grubun atakta bu kadar çaresiz kalması kabul edilemez. İnsigne, tek başına bizim ulusal kadrodan daha fazla şut attı. Maç uzunluğu aklımızda kalan yalnızca Cengiz Ünder‘in şutu oldu. Cengiz, ekibe bir hareket getirdi ancak kâfi olmadı.
“İNANILIR ÜZERE DEĞİL”
Neredeyse rakip ceza alanına girmeden maçı tamamladık. İnanılır üzere değil… Hayal satmaya gerek yok, berbat oynadık, aciz kaldık, maçı gol konumuna giremeden yalnızca bir şutla tamamladık. Bütün dünyanın izlediği Avrupa Futbol Şampiyonası açılış maçıydı. Yenilsek bile oyunumuzla, duruşumuzla, çabamızla hürmet uyandırmalıydık. Hiçbirini yapamadık. Yalnızca bir averaj kadrosundan acı örnekler verdik.
BÜYÜK HAYAL KIRIKLIĞI – TAYFUN BAYINDIR (MİLLİYET)
Ne yazık ki bizim çocuklar makûs başladı… Çok umutluyduk… Aylardır yenilmeyen İtalya’yı meskeninde yenmek üzere hayallerimiz vardı. Bu çocuklar bu hayalleri kurmamızı gerektiren son derece başarılı işler yapmışlardı, doğal olarak biz de bu hayali kurmuştuk. Lakin böylesi ürkek, huzursuz, hatta korkak bir futbol beklemiyorduk. Açık söylemeliyim, hayal kırıklığımız büyük oldu.Şenol hoca niçin bu türlü bir taktikle başladı bilmiyorum. Maçı beraberlik üzerine kurguladığı çok net… Lakin top bu kadar çok rakibe bırakılmaz ki… Oyunu bu kadar çok kendi sahanda kabul etmek ne kadar gerçek…
“ŞENOL HOCA SEYRETTİ”
İtalya, o denli ahım-şahım bir futbol oynamadı, biz onlara buyur ettik, ‘gelin oynayın’ dedik. Bu kadronun yumuşak karnı maç öncesi çabucak hemen herkes için sağ kanadımızdı. Endişelerimiz, oradan gelirler, ağır baskı kurarlar halindeydi. Tam aksisi oldu. Mancini’nin grubu soldan yüklendikçe yüklendi. Hem kendi kalemize attığımız hem de İtalyan işi ikinci gol sol taraftan geldi. Ne yazık ki, Şenol hoca seyretti.
“PAS YAPAMADIK”
Elbette daha birinci maç. Rakip konut sahibi İtalya… Hem kümenin favorisi hem de şampiyonanın favorilerinden. Ancak tüm bunlara karşın çok daha dirençli olmalıydık. Pas yapamadık, yaptığımız paslar Çağlar-Merih ve Uğurcan ortasında gidip gelenlerdi. Oyun kurma, set oynama, hatta kontratağa çıkmak üzere becerilerden yoksunduk. Ve tüm bunlar benim adıma çok şaşırtıcıydı. Zira bu grubu İtalya’ya gelmeden evvel hepimiz çok yakından tanıyorduk.
“UMARIM BU ŞOKU ÇABUK ATLATIRIZ”
O denli gözümüzde falan da büyütmedik. Yaptıkları kaliteli iş, elde ettikleri muvaffakiyete hepimiz şahit olduk. O nedenledir ki, dünkü oyun, yedimiz komik goller son derece üzücü… Israrla altını çiziyorum. İtalya o denli harikulâde bir futbol oynamadı. Topun sahibi, meskenin sahibi olmanın avantajıyla ve bizim çocukların ellerinin ayaklarının dolaşmasıyla bu sonuca ulaştılar. Şimdilik yol kazası diyelim. Lakin hatırlatmakta yarar var. Galler tempo yapan, İsviçre ise yüksek oynayan bir kadro. Ve biz çok heyecanlıyız. Umarım bu şoku çabuk atlatırız.
BORCUNUZ VAR ÇOCUKLAR – ATTİLA GÖKÇE (MİLLİYET)
Kendi yarı alanımızda, kendi ceza alanımızda içimize kapanarak oynadığımız teslimiyet oyununun sonucu acı oldu. Bu genç ve dinamik takım hiç de beklenmedik makûs futbolla makûs bir sonuca imza attı. Şenol Güneş’in oyuncu değişiklikleri ve oyuna müdahalesi de kâfi olmadı. Ulusal Grup, arızalı ve eksik bir oyun oynadı. Oyunun temel dinamiği olan savunmada birinci yarıda ayakta kalmayı bildiler ancak, topu ileri taşıyamadılar.Tıpkı topa sahip olma oranları (39/61) üzere oyunun lakin üçte birine ortak oluyorduk ve bu durum bize hiç yakışmıyordu.
“TAKIM HAKAN ÇALHANOĞLU’NU UNUTMUŞ GİBİYDİ”
Arıza ve eksiklik, orta alanda oyun kurma ve topu ileri taşımada kendini gösteriyordu. Savunma katkılarını takdir ettiğimiz Kenan, sağ bek Zeki Çelik’in muavini üzere çalıştı fakat tıpkı vakitte hamle oyuncusu olduğunu unuttu… Sağ kanattaki eksikliğin birebiri da solda göze batıyordu. Ekip Hakan Çalhanoğlu’nu unutmuş üzereydi. Onunla oynamıyorlardı. Sol geride Umut Meraş savunma atılımlarını eksiksiz yaparken, önündeki Hakan’la atak düzenleyecek fırsatı bulamıyordu… Okay Yokuşlu ile Ozan Tufan oyun merkezinde çok pasif kaldılar. Kazanılan topları kullanacak alan ve vakti bulamadılar. Savunma bölgesinde çoklu direniş, grubun oyun planını da olumsuz istikamette etkiledi. Yusuf Yazıcı’nın da topu ileri taşıyamadığını gördük.
RÖTARLI TREN BENZETMESİ
O işi üstlenen oyuncu, kalecimiz Uğurcan oldu. Uzun toplarla oyuna istikrar getirmek istedi ancak çok da işe yaramadı.Burak Yılmaz koşularıyla, hamlede varlık gösteren tek oyuncumuzdu. Birinci yarıda iki defa ofsayta yakalandı. Kaptan 35’de yakaladığı topla soldan hamle başlattı, Florenzi ve Bonucci’nin baskısı altında pas yapacak adam aradı lakin yoktu. Neden sonra rötarlı tren üzere Yusuf kardeşimiz geldi fakat kaleci Donnarumma ondan evvel davranıp panik halinde çıktı ve topu uzaklaştırdı.
“ÜZÜCÜ LAKİN GERÇEK ULUSAL EKİP DAĞILDI”
İkinci yarıya başlarken Yusuf Yazıcı Cengiz Ünder değişikliği doğruydu. 65’te Okay Yokuşlu ile Ozan Tufan’ın Kaan Ayhan ve İrfan Can Kahveci ile değişmeleri de geç kalmış ataklardı.Gollerde de talihsizdik… Evvel Berardi’nin şutunda top Merih’in göğsünden ağlara gitti. Sonrasında Uğurcan’ın muvaffakiyetle çeldiği top İmmobile’nin önüne düştü ve boş durumdaki İtalyan ikinciyi atıverdi. Üzücü lakin gerçek, Ulusal Kadro dağıldı. Şenol Güneş’in Kenan Karaman Halil atağı de işe yaramadı. Derken İnsigne’nin golü…
“BU OYUNA BU SONUÇ NORMAL”
Umutla, argümanla, özgüven patlamasıyla Roma’ya gönderdiğimiz çocuklar makûs bir futbolla hayal kırıklığı yarattılar.Bu oyuna bu sonuç olağan. Güzel oynayıp kaybetseydik, yalnızca üzülürdük. Berbat oynayarak fark yedik ve ümitsizliğe uğradık.Bakü’de ne olur? Hiç bir şey diyemiyorum. Bize borcunuz var Bizim Çocuklar.
EN BÜYÜK RİSK, RİSK ALMAMAK – MEHMET DEMİRKOL (FANATİK)
İtalya’ya karşı fazla risk alırsanız cezalandırılırsınız lakin hiç risk almamak da en büyük risk oluyor. Dün de yazdım, Jorginho’yu durduramazsanız, durdurmanız gereken oyuncu sayısı 3-4-5’e çıkıyor. Hasebiyle onu gruptan koparmak aslında riskleri azaltmak manasına geliyor. Yani biraz önde basarak aslında riski azaltmak mümkün. Şenol Hoca elindeki grup için bunu mümkün görmedi herhalde.
“BASKIYI KIRAMADIK”
Zira maçın başında bu baskıyı yapmadığımız üzere, Chiellini’yi akan oyunda ceza alanımıza sokacak kadar baskı kurduklarında da bir atılım yapmadı. Hem de Ozan ve Okay oyun kurulumuna hiç katkı veremezken. Hiç çıkamadık. Yalnızca derin savunmada dirençli durmaya çalıştık o kadar. Devre ortasında gelen atılım de rakibin baskısını artıracağını ön görerek kontra için Cengiz’i oyuna almak oldu. Yani Şenol Hoca rakibin açığını beklemeye devam etti. İtalya’nın bizi tek ayakta yakalayabileceğine inanmadı. Bunu Umut’un sakarlığı ve Merih’in şanssızlığı ile kırdılar. Sonrası da feci oldu.
“DAĞILDIK”
Dağıldık. Doğrusu bu kadar silik olacağımızı varsayım etmiyordum. 30-45 ortası yediğimiz baskıdan sonra orta alanda pas yaparak bunu kıracak oyuncu sayısını artırmamasını anlamıyorum. Dün gol atmamız imkansızdı. Çok daha farklı da yenilebilirdik. Ancak uyanabiliriz.
YENİ ÜYELERE ÖZEL 100 TL OYNA 100 TL KAZAN –
Milliyet
