“DUDU TEYZE BENİM BULDUĞUM BİR KARAKTERDİ”
Benim ölçülerime nazaran Cem Yılmaz 25 yıldır Türkiye’nin bir numarası! Komedyen olarak, sinema sinemalarıyla, senaryolarıyla… Okan Bayülgen ile ‘Zaga’ ve ‘Televizyon Çocuğu’ devrinde birlikte çalışmıştık, direktörümüz de Şafak Bakkalbaşıoğlu’ydu. Oradaki konseptimizde yazılı bir metin yoktu, yazarlarla çalışmak istedik, başımız onlara uygun değildi, yazdıkları bize hitap etmiyordu, bizim söylediklerimizi onlar yazamıyorlardı. Doğaçlama yapmaya karar verdik. ‘Dudu Teyze’ benim bulduğum bir karakterdi, evvelden Cihangir’de oturuyordum, benim oturduğum konutun tam karşı katında bir bayan vardı, bütün gün pencerinin kenarında oturup çay/sigara, oradan aşağı bakarak, çocukların oğlunun otomobiline yanaşmasına hudut oluyordu. Bayan dikkatimi çekti, sonra da biz artık bunu kullanmaya başladık.
“BENİM NEDEN ADIM GEÇMİYOR?”
Bir periyot geçtikten sonra şunu öğrendim ki, benim de yaratacılığını üstlendiğim işlere Okan bize haber vermeden gidip noter üzerinden kendi üstüne almış. Ben de o sordum; madem bu türlü bir şey yapıyorsun bizim niçin ismimiz geçmiyor? Evet senin tv programında yapıyoruz ancak, benim niçin adım geçmiyor? ‘Televizyon dünyasının kuralları böyledir’ dedi, ben de ‘Kusura bakma show dünyasının kurallarına nazaran değil, arkadaşlık dünyasının kurallarına nazaran hayatımı devam ettiyorum’ dedim. O periyot ‘Dudu Teyze’ye reklam teklifi geldi, oradan da kendine ilişkin bir para istedi. Onun da parasını takdim ettik. Hadiseler bu türlü olunca baktım iş arkadaşlık, dostluğun dışında farklı bir yere gidiyor, baktım ki tatsızlık olacak, bunlar yaşandıktan sonra hiçbir şey olmamış üzere davranmanın manası yok. İşin tadı kaçtı. Kırgınlık olunca ‘vedalaşalım’ dedik, vedalaştık.
“ÖNCE LATİFE SANDIM”
Yaşananlar beni çok üzdü. Ben evvel latife sandım. ‘Hadi canım olamaz bu türlü bir şey’ dedim. Ozan’ı 25 yıldır tanırım, o denli yansılar verecek bir insan olarak hiçbirimiz görmedik, duymadık. Birinci kere duyunca, ‘şaka yapıyorlar’ dedim. İki tarafın da birbirine sille tokat denecek formda, öfkeyle daldığını öğrenince ona çok çok daha fazla üzüldüm. Hangi insan şiddeti legal görebilir ki? Tamam canım hak etmiştir, o denli bir şey olamaz! İnsanın beşere şiddeti kadar makûs bir şey olamaz. İnsan beşere şiddet göstermemeli, bayana şiddet göstermemeli, hayvana, çocuğa, tabiata; bu esasen insan olmanın en büyük fazileti. Kendisiyle temasım oldu, o da yaşananlardan çok üzgün. Bu türlü bir şeyden kim memnun olur ki?
“KADINA ŞİDDET GÖSTERMEK ACİZLİĞİN BELİRTİSİDİR”
Güya Türkiye’de bir tek bu vaka varmış üzere sabahtan başlayıp akşama kadar, tv’lerde magazin programlarında daima bu işleniyor olması kim olursa olsun insanı rahatsız eder ve üzer. Artık hadise yargı etabında. İki taraf da uzlaşmak istememiş, ‘biz mahkeme kararında ısrarlıyız’ demişler, artık iş yargıda. Mahkeme kararı bittikten sonra hayat olağana dönecek, herkes kendi işine gücüne gidecek de, bekleyip ne olacak ne bitecek onu görmekte yarar var diye düşünüyorum. Benim söylediğimizde eleştirilecek bir taraf yok. ‘Ne yaşandığını bilmiyoruz’ dedim. Sahiden gerçek, iki kişi ortasında ne yaşandığını bilmiyoruz. Bayana şiddet göstermek acizliğin belirtisidir. Niçin bayana şiddet gösteriyorsun ki? Bayan bana şiddet gösterse ben konutu terk ederim!
“TÜRKİYE’NİN EN KOMİK İSMİ: CEM YILMAZ”
Türkiye’nin en komik ismi Cem Yılmaz, şu anda Cem Yılmaz. En komik dediğiniz için… İkinci sıraya Can Yılmaz’ı koyarım mesela. Özkan Uğur’u koyarım üçüncü sıraya. Çağlar Çorumlu, farkındaysanız daima birlikte çalıştığım beşerler. İnsanı güldürmek sahiden güç iş. Başka bir zeka, birikim gerektiren, yetenek gerektiren bir iş. Yalnızca siyah tişörtü giymekle olmuyor. Başın içi dolu olacak, elinde öykün olacak, anlatacak bir şeyin olacak, çıkıp bunu imtihana girer üzere her gece yapacaksın.
“TÜRK SİNEMASININ GERÇEK TARAFI CÜNEYT ARKIN’DIR”
Cüneyt Arkın’ın hayranıyım, çocukluğumdan beri Cüneyt Abi benim için çok farklı. Dünya aksiyon sinemalarının hükümdarıdır. Cüneyt Abi’nin gençlik fotoğraflarına bak, Alain Delon’dan ne farkı var? O kadar güzel ki! Hoş adam yani. Bedeninde kırılmadık kemik kalmamış bir muvaffakiyet abidesi. Kendisine hürmetlerimi ve sevgilerimi sunuyorum. Tarık Abi’yi de unutmamak lazım. Kıvanç Tatlıtuğ’u çok başarılı bulurum. Yapmış olduğu gelişimi fark ettim. Kenan İmirzalıoğlu da o denli, kendini çok geliştirmiş adamdır. Gençler çatır çatır geliyorlar, kâfi ki çocuklara iyi proje gelsin.
“FERHAN ABİ’DEN KAVUK CEM YILMAZ’A GELMELİYDİ”
Nejat Uygur’a da verilebilirdi, Nejat Baba Türkiye’de tek başına gezmedik yer bırakmadı. Hatta Bahri ağabeyle birlikte onlar Anadolu’nun en ücra yerlerine gidip dolaştılar. Ferhan Abi daha çağdaş periyotta bu işi üstlendi. Yıllardır oynuyor. Benim şahsi fikrim, kimsenin emeğine oyunculuna laf etmek haddim değildir lakin, Ferhan Abi’den kavuk Cem Yılmaz’a gelmeliydi. Cem Yılmaz 25 yıldır, tahminen daha fazla müddettir Türkiye’de tek başına bu meddahlık geleneğini devam ettiren biri. Meddahlık geleneğinde yazılı bir metin yok. Başınızdaki bahisleri, birbirine bağlayıp, seyirciye kendinizi sevdirirsiniz. Bundan sonraki süreç içinde bir bayana devrelidir mi? Onu da kavuğu devredecek olan Şevket kardeşimizin karar vermesi lazım. Yasemin Yalçın olabilir, Demet olabilir, Demet Evgar da olurdu, Demet Akbağ da olurdu. Vilayetle de erkek olacak diye bir kurala gerek yok bence.
Milliyet
