CELAL UMUT EREN
Evvel Erol Bulut’un çalıştırdığı 4-2-3-1’li grubu ve Junior Fernandes-Papiss Cisse’den oluşan atakçıları. Dün ise Çağdaş Atan idaresinde tekrar 4-2-3-1 sistemi fakat bu defa atakta Davidson-Bareira ikilisi..
Papiss Cisse hala daha kulüpsüz, Junior Fernandes ise Avrupa’dan çok uzakta Al Ittihad’da.. Geçen dönem ligde birinci 5’i zorlayan, 3 büyükleri meşakkate sokan, şampiyonluk yarışını bile etkileyen grup, finalde etkisizdi..
Bu dönem ise 2’de 2 ile lige başlayan Akdeniz takımı, Rosenborg karşısında kalitesine yakışmayan bir sonuç aldı.
Buna fobi, tesadüf, şanssızlık ya da başarısızlık denebilir mi?
Lakin 59’da Rosenborg’un attığı golde Çağdaş Atan’ın sisteminin kalbinde yer alan orta saha ikilisi Salih Uçan ve Fatih Aksoy’un amatörce yanlışına ne demeli?
Ortalarında ‘topu bana bırak’ bağlantısını kuramayan bu ikili, 40 haftalık lig maratonunda orta alandaki bağlantısı nasıl kuracak?
Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’ta düşünmediği Fatih Aksoy ile Fenerbahçe’den istenmeyen ve ‘yeni Ozan Tufan’ olup dirilmeye çalışan Salih Uçan..
Açıkçası Babacar ile Bareira’nın net 2 fırsatı, Bakasetas’ın kaçan şutları, Davidson ve Efecan’ın kolay konumları gol yapamamaları ne kadar hudut bozucuysa orta sahanın beyni olması beklenen Salih ile Fatih’in birlikte yedirdiği acemi gol insanın aklından gitmeyecek kadar hudut bozucu..
Çağdaş Atan’ın futbolculuğundaki tek lig şampiyonluğu 2009-10’da İsviçre’de Basel’leydi ve teknik yöneticisi Bayern Münih’in unutulmaz orta alanı Thorsten Fink’ti. Atan’ı dün yakan ise orta saha kurgusuydu!
Tesadüf, fobi, şanssızlık ve başarısızlık mı? Bence hepsi..
Milliyet