Türkiye-Letonya karşılaşmasının ardından çok konuşulacak sözler! “Kabus! Korktuğumuz başımıza geldi…”

2022 Dünya Kupası elemelerinde Letonya ile 3-3 berabere kaldığımız müsabakanın akabinde spor muharrirleri bugün köşelerinde Ulusal Kadro’yu yazdı. İşte muharrirlerin Ay-Yıldızlı grubun yaşadığı puan kaybı sonrasındaki görüşleri…

ŞANSAL BÜYÜKA: CANIM SIKKIN…

Korktuğumuz başımıza geldi. Okyanusları aştık, uzunluğumuzu aşmayan derede boğulduk. Nedir bu Letonya‘dan çektiğimiz? Hollanda‘ya, Norveç‘e puanı keybetsek canım yanmayacak.

Yerle bir ettik…

Üstelik daha başlangıçta attığımız golle, Letonya‘nın duvar örme hazırlığını yerle bir ettik. Sonrasında golü atan Kenan’la, Yusuf‘la, Burak‘la, Hakan’la kaçırdık da kaçırdık… Bunların hiç olmazsa birini-ikisini daha gol yapmalıydık.

‘Sonrası kabus…’

Sonrası kabus… Golü erken yiyen Letonya devayı atakta buldu. O kadar rahat geldiler ki, orta sahayı o kadar rahat geçtiler ki, hiç müdahale edemedik, engelleyemedik, bozamadık, rakip oyunculara daima uzak kaldık.

Geniş alanlar bıraktı

Daha üç gün evvel Norveç karşısında “sıradağlar” üzere dizilen ve üstün golcü Haaland ile Sörloth‘a şut atma fırsatı bile vermeyen savunma anlayışımız, ne oldu da Letonya önünde “yaylalar” üzere geniş alanlar bıraktı.

Çok eza çektik

Birinci yarı bitene kadar bilhassa hava toplarında çok meşakkat çektik. Her hava topunu aldılar, bir baş golü de attılar. Allah’tan hakem “faul” diye imdadımıza yetişti. İkinci yarının başlangıcında Mert Müldür‘ün tek başına yarattığı penaltı ve sonrasında gelen golün dışında Letonya kalesine bile yaklaşamadık. Atak yapmaya, baş toplarını almaya devam ettiler. Attıkları goller de başla aşırdıkları toplar sonrasında geldi.

‘Kaan Ayhan’ı aradım…’

Açıkçası, bir maç öncesinin harika adamı Kaan Ayhan‘ı aradım. Umut Meraş niçin kesildi anlamadım. Taylan Antalyalı ile Umut Meraş‘ın girişi, rakibi durdurmak ismine akıllı bir atılımdı. Lakin grubun tek iyi ve yaratıcı adamı Yusuf Yazıcı ile savunmaya önemli manada katkı sağlayan Kenan‘ın çıkışı hakikat muydu sanki? Bir lafım da Enes’e… Hocan sana bu kadar baht veriyor, bir kımıldasan artık…

Zil çalar oynardık…

Küme maçlarına başlarken, “3 maçta 7 puana razı mısınız?” deseler zil çalar oynardık. Fakat Hollanda, Norveç üzere küme liderliğinde argümanlı iki kadrosu toplam 7 gol atıp yendikten sonra, birinci çeşidi kendi alanımızda beraberlikle bitirmek bir “burukluk” yarattı. Bu kadar umut bağladığımız Ulusal Ekip, ne kadar etkisiz olursa olsun 3-1 öne geçtiği maçı 3-3‘e getirmemeliydi…

Canım sıkkın…

3 maçtaki 7 puana, atılan 10 gole ve yenilmezliğe karşın canım sıkkın… Okyanusları aşıp, derede boğulduğumuz için…

BİLAL MEŞE: SİZE İNANIYORUZ, GÜVENİYORUZ

Avrupa Şampiyonası’na direkt yelken açan A Ulusal Grubumuz, şimdilerde çıta yükseltti, dünyaya göz dikti. Büyük, küçük grup hiç fark etmiyor, takır – takır oynuyorlar, güçlü rakiplerini tek tek yeniyorlar, adeta yol temizliyorlar.

‘Olacak iş mi!’

Gelin görün ki, bu oyunda ummadığınız taş, baş yarıyor bazen arkadaş! Letonya kendi çapında bir takım, eti-budu belli! Hollanda ve akabinde Norveç’i yen, gel Letonya’ya takıl, olacak iş mi! Buna çayda boğulmak denir!

Maça hoş başladık

Halbuki ne hoş başladık maça, daha ikinci dakika dolmadan Kenan Karaman’la gol perdesini açtık. Yusuf Yazıcı, Kenan Karaman ve Caner’le konum yakaladık, atamadık! Caner’in mükemmel bir şutu üst direkte patladı, canın sağolsun dedik.

Rakibin direncini artırdık

Yüklendik, baskı yaptık, ekip oyununu öne çıkardık, 33’te Hakan Çalhanoğlu’nun füzesiyle farkı ikiye taşıdık. Tam tamına iki dakika sonra, Savajnieks’in farkı teğe düşüren golüyle sarsıldık, rakibin direncini artırdık!

Ah şu duran toplar…

Haydi dedik, olabilir, bunun ikinci yarısı da var. Gerçekten Mert Müldür’ün düşürülmesiyle penaltı kazandık, Burak Yılmaz ile yine farkı ikiye çıkardık. Ahhh şu duran toplar ahhh… Bunlardan çektiğimizi hiç bir şeyden çekmedik arkadaş! Her şeyimiz hoş, bir buna deva bulamadık yıllardır! 58’de işte böylesi bir duran toptan Uldrikis boş kaldı yakın aralıktan tekrar farkı teğe indirdi.

Gereksiz fauller…

Gereksiz fauller, rakibin kazandığı duran toplar, daima başımıza sıkıntı oldu! Farkı açmak isterken, 79 ‘da Davis ceza alanı içinde topla buluştu, döndü vurdu, skoru eşitledi. Burak Yılmaz galibiyet için 80’de harikulade bir fırsat yakaladı, top az farkla auta giderken, Letonya’ya takılı kaldık! Ahhh hoş adamlar ahhh, sizleri seviyoruz, sizlere güveniyoruz, bu skor sizlerin başarılarına asla gölge düşürmez, inanın.

Anahtarı cebimize koyacaktık…

Ne hoş Dünya Kupası finallerinin anahtarını cebimize koyacaktık, olmadı, yalnızca kredimizden birazcık harcadık, hepsi o kadar. O dünyanın kapısını açacak anahtar yeniden daima sizin cebinizde olacak biliyoruz, sıkıntı günlerin grubusunuz, kümenin en büyük favorisi yeniden sizsiniz, biz de sizinle gurur duymaya devam edeceğiz.

ATİLLA GÖKÇE: GAYE BİRİNCİLİK OLMALI

“- Bu grup, cumhuriyet tarihimizin en iyi takımı… Şenol Güneş Avrupa Şampiyonası’nda final oynatmazsa, kabahati kendinde aramalı.” Futbol antrenörü, akademisyen ve yorumcu arkadaşım Metin Tükenmez’in Avrupa Şampiyonası elemelerinin son maçından sonraki yazısı. Kulunuz da geçen Pazar sabahı, Norveç galibiyetinden sonra, huzurlarınıza şu satırlarla çıkmıştı: “Bu çocuklar ne yaptıklarını biliyorlar.

Korkmuyorlar, korkutuyorlar…

Neyi nasıl yapacaklarını da.. Onları motive etmeye gerek yok. Özgüvenleri, bilgi ve maharetleri var. Tarihimizin en iyi Ulusal Ekibi bunlar. Korkmuyorlar, korkutuyorlar. Şaşırmayın. Büyük maksatlara koşuyorlar.”

50 yılın grubu…

TFF’nin A Ulusal Takım’dan Sorumlu idare heyeti üyesi, Selim (Soydan) Ağabeyim de “Bu Ulusal Ekip son 50 yılın en iyi Ulusal Grubu.” açıklamasını yaparak Fransa (2-0), Rusya (2-1), Almanya (3-3), Hollanda (4-2) ve Norveç (3-0) maçlarını bir ortada kıymetlendirmiş.50 yılın en iyi kadrosu tartışmasına “temkinli” yaklaşanlar da var, olumlu bakanlar da.

Maçtan evvel yazıldı…

Bu yazı Letonya maçından evvel yazıldı. Dün geceki sonuç ne olursa olsun, inancım değişmeyecek. 1956 yılında Macaristan (3-1) galibiyetiyle çocukluğumdan beri izlediğim Ulusal Ekipler, unutulmaz maçlar oynadılar. Her birinin pahası var. Türkiye o bedelleri, acı tatlı sonuçlarıyla birlikte kabul etti, sevdi, benimsedi. Lefter Abi’den Metin Oktay’a, ondan Can Bartu’ya, Kadri Aytaç’tan Nihat Kahveci ve Arda Turan’a kadar ulusal forma için ter döken futbolcuları bağrına bastı.

Gecikerek yakalamış durumda…

2000’de Galatasaray’la UEFA Kupası’na sahip olan, 2002’de Dünya Kupası üçüncülüğü kazanan, 2008 Avrupa Şampiyonası’nda yarı final oynayan Türk futbolu, özlenen bir durumu da, gecikerek, yakalamış durumda.

Ferdî gerişimler…

Artık alandaki grubun çoğunluğu Avrupa’nın endüstriyel liglerinde oynayan futbolculardan oluşuyor. Uğurcan ve Ozan Tufan’ın dışında çabucak hepsi mesleklerini muvaffakiyetle sürdürürken, şahsî gelişimlerini de düzenliyor.

Avrupa’ya kapak atıp…

Özel mentörü, kondisyoneri, beslenme uzmanı, hekimi ve öğretmenleri olan futbolcularımız var. Avrupa’ya kapağı atıp kontak kapatmıyorlar.

Üst seviye sav…

Üst seviye şampiyonluk savıyla, ya da tepe ekipleri ortasında oynayanlarla daima forma bulamayan lakin en azından idmanlara katılıp fizik ve mental olarak memleketler arası kimlik kazanan oyuncularımız bir ortada.

Arkadaşlık meselesiz…

Muhteşem Lig tecrübesi kazanmış olanlar çoğunlukta. Grup içi bağlantı ve arkadaşlık da meselesiz. Kişisel muvaffakiyetlerini grup bütünlüğüne taşıyabiliyorlar. Bu noktada Şenol Güneş’in “öğretmen katkısı” da çok kıymetli.